Το παρόν άρθρο μελετά το φαινόμενο της κακοποίησης ζώων, παρέχοντας παραδείγματα του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου του φαινομένου τριών διαφορετικών χωρών και ανδεικνύοντας παράλληλα την συσχέτιση του με άλλες αντικοινωνικές συμπεριφορές.
«Με τον παρόν άρθρο επιθυμούμε να μεταφέρουμε τη φωνή των έγκλειστων μαθητριών και να τους δώσουμε την ευκαιρία να ακουστούν στην ελεύθερη κοινωνία αυτούσια τα λόγια τους για όσα βιώνουν πίσω από τα κάγκελα και για την αξία της εκπαίδευσης στη ζωή τους εντός και στην μετέπειτα πορεία τους. »
Στο παρόν κείμενο παρουσιάζονται επώνυμα με τουρκική ρίζα, τα οποία είναι πολύ συνηθισμένα στην Ελλάδα κι έχουν αναφορά σ’ εγκληματολογικές έννοιες.
Το βιβλίο των συγκλονιστικών αποκαλύψεων για εγκλήματα βασανιστηρίων των Βρετανών στην Κύπρο την περίοδο ’55-’59 Βιβλίο δύσκολο, δύσπεπτο, που τελειώνοντάς το, όπως μου λένε όσοι…
Σύµφωνα µε το άρθρο 19 του Συντάγµατος, «Το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας µε οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόµος…
Η περίπτωση της δολοφονίας (;) του «καταραμένου» συγγραφέα Κώστα Ταχτσή Το «ενήλικο» σπίτι του Κ. Ταχτσή μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας», Κολωνός 2020 - 2021…
Τη Δευτέρα 4 Απριλίου 2022 διαμορφώθηκε μια ξεχωριστή διαδικτυακή συνάντηση που οργάνωσε το ΠΜΣ «Δραματική Τέχνη και Παραστατικές Τέχνες στην Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» με συντονίστρια την Ομότιμη Καθηγήτρια, κυρία Άλκηστις Κοντογιάννη. Στο πλαίσιο των διαδικτυακών συναντήσεων του Συμποσίου, η Εκπαίδευση στις Φυλακές. Do ut des, κρίθηκε σημαντικό να διοργανωθεί η Στρογγυλή Τράπεζα, την οποία πλαισίωσαν προσωπικότητες που κατέχουν θεσμικό ρόλο.
Το έγκλημα ως πράξη με επαναληπτική διάσταση και επαναληπτικό μοτίβο δράσης, συνιστά τάση μόδας ή βρισκόμαστε μπροστά στον μύθο περί ‘serial killers’; Σύμφωνα με τον Ε. Durkheim, μία συμπεριφορά, είτε ενός δικαστή, είτε ενός ληστή, δεν είναι μία εκδήλωση της προσωπικότητάς του, μόνο, αλλά, δείγμα ενός συλλογικού τρόπου ύπαρξης και ζωής.
Το συγκεκριμένο άρθρο εστιάζοντας στο παράδειγμα της Ουκρανίας αναδεικνύει τον τρόπο, με τον οποίον το έγκλημα εκμεταλλεύεται τεταμένες καταστάσεις, όπως ο πόλεμος, για να αποκομίσει κέρδη, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί στο ρόλο των υπερεθνικών οργανισμών ασφαλείας, απέναντι σε αυτό.
Το παρόν άρθρο εξετάζει τον τρόπο, με τον οποίο ο πόλεμος στην Ουκρανία οδήγησε στην αύξηση του φαινομένου της παράνομης διακίνησης ανθρώπων. Με συγκεκριμένα παραδείγματα και στατιστικά στοιχεία καταδεικνύει πως τα κυκλώματα trafficking τείνουν να εμεταλλευτούν τους πρόσφυγες πολέμου.
