Το παρόν άρθρο έχει σκοπό να εξετάσει τις διαφορές μεταξύ παιδοφιλίας και παιδεραστίας τόσο όσον αφορά την κλινική εικόνα των δραστών, όσο και τις ποινές που προβλέπονται από το Ελληνικό Κράτος σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα.
Το άρθρο επιχειρεί να να καταρρίψει ορισμένες στερεοτυπικές αντιλήψεις σχετικά με τη συμμετοχή των γυναικών σε εγκλήματα εμπορίας ανθρώπων πως για παράδειγμα ότι οι γυναίκες δεν διαπράττουν το αδίκημα της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη γενετήσια εκμετάλλευσή τους.
Ανάμεσα στις διάφορες θέσεις που υποστηρίζονται στα πλαίσια της συζήτησης για το κίνημα #metoo, που έντονα απασχόλησε την ελληνική επικαιρότητα, εντοπίζονται ορισμένοι μύθοι που υπάρχουν σχετικά με την απόδοση ευθυνών στο θύμα.
Η μελέτη εξετάζει με ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα το ζήτημα της απόδρασης από τα αγροτικά σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας μας, το διάστημα 2012-2016 και αναδεικνύει στοιχεία που μαρτυρούν ότι το ποσοστό των αποδράσεων είναι αμελητέο.
Ταινίες όπως το American Psycho, The silence of the lambs, - των οποίων οι κυνικοί, αιμοσταγείς και με χαρακτηριστικά βρικολάκων χαρακτήρες δημιουργούν ή αναπαράγουν στερεοτυπικές εικόνες, διαιωνίζουν μυθεύματα προκαλώντας την επιστημονική γνώση και έρευνα.
Στη Νορβηγία, λιγότερα από 4.000 άτομα από τους συνολικά 5 εκατομμύρια κατοίκους της χώρας βρίσκονταν πίσω από τα κάγκελα σύμφωνα με στοιχεία του Αυγούστου του 2014. Με άλλα λόγια, το ποσοστό φυλακισμένων στη Νορβηγία είναι μόλις 75 ανά 100.000 άτομα. Στη Νορβηγία, όταν οι εγκληματίες φεύγουν από τη φυλακή, μένουν έξω.
Οι μύθοι γύρω από την ψυχοπαθολογία και την άσκηση εγκληματικών και βίαιων πράξεων, όπου και αν έχουν τελικώς τη βάση τους, πρέπει να καταρριφθούν. Το παρόν άρθρο αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος και ασχολείται ειδικότερα με ζητήματα όπως η διασχιστική διαταραχή της ταυτότητας και η ψυχοπαθητικότητα.
Στο μυαλό πολλών πολιτών όταν αξιολογούν την ψυχική κατάσταση ενός ατόμου που τέλεσε ένα έγκλημα επικρατεί ένα δίπολο: είτε είναι ψυχικά πάσχων/ουσα είτε όχι. Και αν όχι, τότε η ψυχική διαταραχή τον/την οδήγησε στο έγκλημα. Το παρόν άρθρο αποτελεί συνέχεια του πρώτου μέρους και επιχειρεί να ρίξει φως στα αληθινά διαγνωστικά κριτήρια του ψυχικά πάσχοντος ατόμου και τη σχέση του με το έγκλημα.
Η δικαιολογημένη άγνοια της κοινής γνώμης γύρω από τα διαγνωστικά κριτήρια και την κλινική εικόνα ενός ψυχικά πάσχοντος σε συνδυασμό με τη διαστρεβλωμένη εικόνα που οι κινηματογραφικοί σκηνοθέτες πολλές φορές προσφέρουν προς τέρψη του κοινού, έχουν συμβάλλει σημαντικά στη θεμελίωση και συντήρηση μύθων γύρω από την ψυχοπαθολογία και την άσκηση εγκληματικών και βίαιων συμπεριφορών.
Η θρησκεία είναι στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας των ανθρώπων. Είναι όμως η ίδια η θρησκευτική πίστη παράγοντας για την ανάπτυξη από το άτομο τρομοκρατικής δράσης; Στο άρθρο διερευνώνται οι εικαζόμενες σχέσεις θρησκείας και εξτρεμισμού και εξάγονται χρήσιμα συμπεράσματα.
