Γενικότερα, η έννοια του «μύθου» επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Όσον αφορά το αντικείμενο αποδόμησής μας, την τέχνη του δρόμου (Street Art), σε αυτό το άρθρο, πλησιάζουμε περισσότερο την κοινωνική - ανθρωπολογική ερμηνεία
Που τελικά σταματάει ο μύθος και αρχίζει η πραγματικότητα για τον ανθρωποκτόνο κατά συρροή; Και είναι άραγε μόνο αυτοί οι μύθοι γύρω από τα αποκαλούμενα «τέρατα» των εγκληματολογικών χρονικών, των «κυνηγών» που διεγείρουν πάντα ένα νοσηρό ενδιαφέρον;
Ο επικυρίαρχος ανθρωποκτόνος κατά συρροή χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς ως άτομο με ιδιαίτερα πλούσια φαντασία. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις το κυρίαρχο θέμα είναι ότι το επιθυμητό συμβαίνει όταν η θηλυκή παρουσία (το θύμα- ανδρείκελο) βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο του κυρίαρχης αρσενικής φιγούρας και εξωθείται στο να πραγματοποιήσει της επιθυμίες του κυρίαρχου αρσενικού, όσο ταπεινωτικές ακραίες και αν είναι.
Η κρατούσα κοινωνική αντίληψη είναι ότι όσοι έχουν κάποια ψυχική διαταραχή είναι ταυτόχρονα επικίνδυνοι, βίαιοι και απρόβλεπτοι. Η αντίληψη αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εντυπωσιοθηρική ειδησεογραφική κάλυψη εγκλημάτων με ψυχικά αθενείς δράστες καθώς και στην επιρροή προϊόντων μυθοπλασίας.
Βασική παραδοχή του μύθου είναι πως ορισμένοι άνθρωποι γεννιούνται εγκληματίες κληρονομώντας μια βιολογικού τύπου προδιάθεση στο έγκλημα.
