
Πράγματι δεν υπάρχουν επικίνδυνοι άνθρωποι;
Νοέμβριος 2020Το ερώτημα απλό και σαφές: όλοι οι άνθρωποι θεωρούνται καλοί μέχρι ν’ αποδειχθεί το αντίθετο, ότι δηλαδή ήσαν κακοί και όλοι οι άνθρωποι θεωρούνται ακίνδυνοι…
Το ερώτημα απλό και σαφές: όλοι οι άνθρωποι θεωρούνται καλοί μέχρι ν’ αποδειχθεί το αντίθετο, ότι δηλαδή ήσαν κακοί και όλοι οι άνθρωποι θεωρούνται ακίνδυνοι…
Ανέκαθεν το οργανωμένο έγκλημα αποτελούσε τροχοπέδη στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη κάθε χώρας. Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, η διεθνής διάσταση του εντατικοποιείται…
Στις μέρες μας, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα κοινωνικής ανισότητας αποτελεί η ύπαρξη των «παραγκουπόλεων-φαβέλων» που συνεπάγεται και τη διάκριση ανάμεσα στους οικονομικά επιφανείς,…
Το θεωρητικό πλαίσιο του “The Street Art Project” στηρίχθηκε στη μέθοδο[1] της Κατανοούσας Κοινωνιολογίας του Weber[2], στην ερμηνευτική προσέγγιση του φαινομένου της Street Art, συνδυαστικά…
«Βάσει του άρθρου 101 της Σύμβασης Δικαίου της θάλασσας, πειρατεία συνιστούν οι ακόλουθες πράξεις: (α) κάθε παράνομη πράξη βίας ή κράτησης ή κάθε διάπραξη διαρπαγής…
1. Προ-λογικά Δεν αποτελεί στόχο του άρθρου αυτού ν’ ασχοληθώ με την Πρόληψη, εγκλημάτων ή ιών. Το θέμα της πρόληψης έχει αναλυθεί από άλλους εγκληματολόγους…
Εισαγωγή Η βία στην οικογένεια συνιστά μία «μη φανερή βία»[1], με την έννοια ότι εντάσσεται στο «σκοτεινό αριθμό της εγκληματικότητας», στο βωμό συχνά της διατήρησης…
Με αφορμή την ομιλία του καθηγητή Νίκου Πασσά στο Athens TedxAcademy 2015, επιχειρείται στο άρθρο μια συνοπτική παράθεση των ζητημάτων που ανακύπτουν από το φαινόμενο της διαφθοράς.
Στο παρόν κείμενο επιχειρείται μια σύντομη κριτική ανάλυση της υπόθεσης Adèle Haenel, λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές και τις αξίες της αποκαταστατικής προσέγγισης της εγκληματικότητας. Πράγματι, με βάση την προσέγγιση αυτή, το έγκλημα δεν αντιμετωπίζεται ως μια απλή νομο-παραβίαση, αλλά ως πράξη προκαλούσα βλάβη και ανθρώπινο πόνο σε επίπεδο προσωπικό, διαπροσωπικό και κοινωνικό. Η αποκαταστατική προσέγγιση, προσφέρει τη δυνατότητα στα θύματα να έχουν πρωταγωνιστική θέση, δίνοντάς τους δηλαδή την ευκαιρία να εκφράσουν την ιστορία τους, τα συναισθήματα και τις ανάγκες τους, να μην μένουν στο περιθώριο.
Στο παρόν άρθρο αναλύεται η προβληματική της εφαρμογής του θεσμού της παροχής κοινωφελούς εργασίας, και τα ζητήματα που ανακύπτουν από την αναστολή του.