Το άρθρο εστιάζει στο φαινόμενο της γυναικοκτονίας, μελετώντας τον κοινωνικό και ιδεολογικό του πλαίσιο, ενώ παράλληλα επισημαίνει το ρόλο που διαδραματίζουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην αναπαραγωγή της έμφυλης βίας αλλά και τη διάσταση του φαινομένου στην Ελλάδα.
Το πρότυπο λειτουργίας της αστυνομίας, η αποτελεσματικότητά του, καθώς και η αποδοχή του από την ευρύτερη κοινωνία συντελούν σε μεγάλο βαθμό στην ευταξία της τελευταίας. Διαχρονικά και σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν δοκιμαστεί διαφορετικά πρότυπα λειτουργίας. Η συγκεκριμένη μελέτη, λαμβάνοντας ως πρότυπο το βρετανικό παράδειγμα, επιχειρεί να περιγράψει τα βασικά χαρακτηριστικά της κοινοτικής αστυνόμευσης καθώς και κάποιους προβληματισμούς σε σχέση με την εφαρμογή της.
Το κείμενο αποτελεί μια ερευνητική απόπειρα της εξέτασης της συμβολής του κοινωνικο-ιστορικού «υπόβαθρου» της λογοτεχνίας στην κατανόηση του εγκλήματος και της τιμωρίας σε τόπους άλλους και σε χρόνους προγενέστερους της παρούσας κοινωνικο-ιστορικής συγκυρίας και πολιτισμικής συνθήκης. Η διήγηση «Μπροστά στη Λαιμητόμο» του Βίκτωρος Ουγκώ που δημοσιεύτηκε στο παράρτημα του περιοδικού «Παρισινή Επιθεώρησις», της 6ης Ιουλίου 1834, προσφέρεται για μια αρχική εξέταση του παραπάνω ζητήματος λόγω της αριστοτεχνικής έμπνευσης και έκφρασης των ιδεών που συναρθρώνονται γύρω από την ύστατη «τιμωρία».
Η συμβουλευτική μπορεί να ασχολείται με τη διάγνωση και επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων, με τη λήψη αποφάσεων, τη διευθέτηση κρίσεων, τη βελτίωση σχέσεων, την ανάπτυξη θεμάτων, την προώθηση και ανάπτυξη προσωπικής εγρήγορσης, τη δουλειά με τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις αντιλήψεις και την εσωτερική και εξωτερική σύγκρουση. Πλήθος νομικών κειμένων τόσο διεθνούς όσο και εθνικού χαρακτήρα αναγνωρίζουν τη σημαντικότητα της νομικής συμβουλευτικής στα θέματα της έμφυλης βίας.
Στη δικαστική γραφολογία και πριν από τη συγκριτική γραφολογική ανάλυση και αντιπαραβολή των υπό έλεγχο και των γνησίων – δειγματικών χαράξεων, προηγείται ένα στάδιο έρευνας που ονομάζεται γραφοσκοπική εξέταση. Στην ερευνητική αυτή φάση ο δικαστικός γραφολόγος χρησιμοποιεί μια σειρά κατάλληλων φωτοοπτικών μέσων με τη βοήθεια των οποίων παρατηρεί, αναλύει και αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά της εξεταζόμενης γραφής ή / και υπογραφής. Στην παρούσα μελέτη περιγράφεται η συνήθης μεθοδολογία της γραφοσκοπικής εξέτασης και γίνεται αναφορά σε ζητήματα αφορώντα τον προσδιορισμό του "έγγραφου ψεύδους".
Η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και η επίδραση που αυτή φαίνεται να έχει στην κοινωνική εξέλιξη, στην ανθρώπινη επικοινωνία και στην προσωπική ανάπτυξη, στις οικονομικές συναλλαγές, στην βιομηχανία, φαίνεται να δημιουργεί τις συνθήκες για μια διαφορετική προσέγγιση των παραδοσιακών εννοιών του δικαίου και των εν γένει δικαιικών συστημάτων και κρατικών μηχανισμών. Η ραγδαία ανάπτυξη της και ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε να διεισδύσει στους τομείς της οικονομίας, της υγείας, των εργασιακών σχέσεων, του ιδιωτικού βίου, της ηθικής, καθιστά αναγκαία την θεσμική ενίσχυση του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου που την καλύπτει, προκειμένου η περαιτέρω εξέλιξη της να κάμψει το δυνατόν τους προβληματισμούς που ανακύπτουν από την εφαρμογή της. Η μελέτη προσεγγίζει την έννοια της τεχνητής νοημοσύνης και την επίδραση που αυτή έχει στην νομική επιστήμη, ιδίως σε ό,τι αφορά το πεδίο ρύθμισης της σύνδεσης του νέου αυτού -αρρύθμιστου στο μεγαλύτερο βαθμό του- πεδίου με τον τομέα των προσωπικών δεδομένων.
Στο άρθρο αναλύονται παραδείγματα μαζικής χρήσης των νέων τεχνολογικών πρακτικών στην εφαρμογή "σύγχρονης" αντεγκληματικής πολιτικής και διατυπώνονται προβληματισμοί σχετικά με τη διαχείριση της παρέκκλισης, την εντατικοποίηση της επιτήρησης και κατά πόσο τα παραπάνω γίνονται με γνώμονα την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών.
Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην ανάλυση του άρθρου 285 ΠΚ περί της παραβίασης μέτρων για την πρόληψη ασθενειών, ενόψει και της υγειονομικής κρίσης του COVID-19. Στην μελέτη παρουσιάζονται οι προϊσχύσασες μορφές της διάταξης, εξετάζεται η νομοτυπική μορφή του εγκλήματος, ερευνώνται τα ζητήματα συρροής με άλλες διατάξεις αλλά και η δυνατότητα παράστασης προς υποστήριξη της κατηγορίας. Τέλος, εν όψει των ανωτέρω, επιχειρείται και μια αξιολόγηση από θεσμικής πλευράς των πρόσφατων νομοθετικών μέτρων περιορισμού της εξάπλωσης του COVID-19 και η πιθανή σύγκρουση τους με παγιωμένες συνταγματικές αρχές και τα ατομικά δικαιώματα.
Στο άρθρο εξετάζεται ο ρόλος της (αποτυχημένης) λειτουργίας των φορέων κοινωνικοποίησης στην εγκληματογένεση, η ερμηνεία του φαινομένου αλλά κυρίως οι “υπόγειες “διασυνδέσεις των παραγόντων αυτών.
Το παρόν άρθρο εξετάζει και εγείρει προβληματισμούς σχετικά με τη σχέση των κοινωνικών δικτύων με τις πρακτικές της πλαστικής ιατρικής και τα όρια που (πρέπει να) τίθενται από πλευράς επαγγελματικής προβολής, νομιμότητας, ιατρικού απορρήτου και ιδιωτικότητας.
