H Διάδοση του Ιού COVID-19 υπό το Πρίσμα του Αρ. 285 ΠΚ

Απρίλιος 2020

Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην ανάλυση του άρθρου 285 ΠΚ περί της παραβίασης μέτρων για την πρόληψη ασθενειών, ενόψει και της υγειονομικής κρίσης του COVID-19. Στην μελέτη παρουσιάζονται οι προϊσχύσασες μορφές της διάταξης, εξετάζεται η νομοτυπική μορφή του εγκλήματος, ερευνώνται τα ζητήματα συρροής με άλλες διατάξεις αλλά και η δυνατότητα παράστασης προς υποστήριξη της κατηγορίας. Τέλος, εν όψει των ανωτέρω, επιχειρείται και μια αξιολόγηση από θεσμικής πλευράς των πρόσφατων νομοθετικών μέτρων περιορισμού της εξάπλωσης του COVID-19 και η πιθανή σύγκρουση τους με παγιωμένες συνταγματικές αρχές και τα ατομικά δικαιώματα.

Η κόκκινη κλωστή της βίας και του εγκλήματος

Ιανουάριος 2020

Στο άρθρο εξετάζεται ο ρόλος της (αποτυχημένης) λειτουργίας των φορέων κοινωνικοποίησης στην εγκληματογένεση, η ερμηνεία του φαινομένου αλλά κυρίως οι “υπόγειες “διασυνδέσεις των παραγόντων αυτών.

Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πλαστική χειρουργική

Οκτώβριος 2019

Το παρόν άρθρο εξετάζει και εγείρει προβληματισμούς σχετικά με τη σχέση των κοινωνικών δικτύων με τις πρακτικές της πλαστικής ιατρικής και τα όρια που (πρέπει να) τίθενται από πλευράς επαγγελματικής προβολής, νομιμότητας, ιατρικού απορρήτου και ιδιωτικότητας.

Η Γυναίκα ως Θύμα Ενδοοικογενειακής Βίας

Μάι 2019

To φαινόμενο της κακοποίησης της γυναίκας, η οποία συντελείται μέσα στους κόλπους της οικογένειας (ενδοοικογενειακή βία) είναι παγκόσμιο, διαπολιτισμικό και διαχρονικό. Στο παρόν άρθρο επιχειρείται μια νομική προσέγγιση του ζητήματος με βάση τον ν. 3500/2006.

Η διασπορά ψευδών ειδήσεων στην εποχή των “fake news”

Ιανουάριος 2019

Το φαινόμενο της δημόσιας παραπληροφόρησης, επίσης γνωστό ως “fake news” ή “hoax”, έχει λάβει νέες διαστάσεις στην ψηφιακή εποχή, παρότι το φαινόμενο της διασποράς ψευδών ειδήσεων δεν είναι νέο. Είναι πλέον γεγονός ότι τα κοινωνικά δίκτυα στο διαδίκτυο αποτελούν πρωτογενή πηγή πληροφόρησης για τις ειδήσεις. Στην παρούσα μελέτη αναλύεται το αρ. 191 του ΠΚ, το οποίο ρυθμίζει το εν λόγω ζήτημα σε επίπεδο γενικής και ειδικής πρόληψης στην ελληνική έννομη τάξη.

Ο «Ξεχασμένος» κρατούμενος πατέρας και τα παιδιά του

Οκτώβριος 2018

Στη φυλακή, η προσωπική «ταυτότητα» του γονέα κινδυνεύει να ξεθωριάσει ή να περιέλθει σε προσωρινή αδράνεια και τη θέση της να πάρει η ιδρυματική ταυτότητα του «κρατουμένου».

Το έγκλημα ως διακινδύνευση

Ιούνιος 2018

Ο έλεγχος του εγκλήματος έχει υποστεί θεμελιώδεις αλλαγές τις τελευταίες δεκαετίες στις νοοτροπίες και τις πρακτικές που τον διέπουν, με κύριο πλαίσιο αναφοράς μια προδρασιακή προσέγγιση προσανατολισμένη στον κίνδυνο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το εγκληματικό φαινόμενο αποτυπώνεται περισσότερο ως ένα σύνολο διακινδυνεύσεων και λιγότερο ως ένα ζήτημα που πηγάζει από προσωπικές ή κοινωνικές παθολογίες, ενώ η εξασθένιση της αποκλειστικής ισχύος του κράτους να αντιμετωπίσει τους κινδύνους που το απειλούν, διευκόλυνε τη μετάβαση από την κυβέρνηση στη διακυβέρνηση.

Ανήλικοι σε κίνδυνο ή σε σύγκρουση με τον νόμο

Φεβρουάριος 2018

Η εκδήλωση αντικοινωνικής ή/και παραβατικής συμπεριφοράς εκ μέρους των ανηλίκων νοείται ως μία μορφή επανάστασης και αντίστασης στην εξουσία, αφού η ανηλικότητά τους βιώνεται συχνά από τους ίδιους ως χρόνος εξάρτησης και καταπίεσης. Ο ανήλικος δράστης μη συνιστώντας μια μικρογραφία της προσωπικότητας του ενηλίκου, αλλά μια ξεχωριστή οντότητα με αντίστοιχες ιδιαιτερότητες.

Από τον φόβο στον φόβο

Οκτώβριος 2017

Η επιστημονική αλαζονεία του 19ου αιώνα, που βασιζόταν στο θετικισμό, επανέρχεται στον 21ο αιώνα και -μέσω DNA- ξαναφέρνει στην επικαιρότητα τον γεννημένο εγκληματία (με τα παλιά ή και με τα νέα «στίγματα» ). Και μπροστά σ΄αυτόν τον εφιάλτη οι όποιες αρνητικές συνέπειες της λομπροζιανής Φυσιογνωμικής του Ενός (και μοναδικού) ανθρώπου μοιάζουν αθώα παιχνίδια του νου και της ψυχής… Ο ψυχολόγος αντικαθιστά τον αστυνομικό και η λογοτεχνία των λαϊκών ηρώων δίνει τη θέση της σε παρανοϊκά τέρατα στα οποία συνυπάρχει ο πρωτογονισμός με τον (τεχνολογικό) πολιτισμό.

Προσεγγίσεις του «εγκληματικού» έρωτα

Αύγουστος 2017

Ο τροβαδούρος της λαϊκής ψυχής Στέλιος Καζαντζίδης συνέδεσε με απλό τρόπο την αγάπη με το έγκλημα. «Εγκληματική» αγάπη ή έγκλημα από/με αγάπη. Βέβαια ο έρωτας δεν ταυτίζεται με την αγάπη, διότι εμπεριέχει στοιχεία «θυέλλης» (ψυχής τε και σώματος) αλλά σε κάθε περίπτωση η σχέση Έρωτα – Εγκλήματος διέπεται (και ελέγχεται;) από διάφορες παραμέτρους: βιολογικές, ψυχολογικές, πολιτισμικές, κοινωνικές. Αφού όμως το έγκλημα πάθους στρέφεται κατά του ερωτικού συντρόφου, αναρωτιέμαι ποιες πτυχές μετράνε περισσότερο: οι επιστημονικές προσεγγίσεις ή οι υπαρξιακές αγωνίες;