Στα ελληνικά, θα μπορούσαμε να ορίσουμε το stalking ως «παρακολούθηση με κακόβουλη πρόθεση». Συμπεριφορές stalking θεωρούνται τα επανελλειμένα τηλεφωνήματα, μηνύματα, επισκέψεις κατ’ οίκον ή στη δουλειά, επικοινωνία με γνωστούς και φίλους προκειμένου να ληφθούν πληροφορίες για το θύμα, δώρα, γράμματα, απειλές/βανδαλισμοί πάσης φύσεως, ψευδείς κατηγορίες και εκδικητική πορνογραφία.
Όλα αυτά τα χρόνια ένα ερώτημα έρχεται και επανέρχεται στο μυαλό μου: “Πώς είναι δυνατόν να συνέβησαν τέτοια πράγματα σε μια χώρα που έβγαλε μεγάλους μουσικούς, που έβγαλε έναν Γκαίτε, έναν Σίλερ, πώς είναι δυνατόν ένας τέτοιος πολιτισμός να βυθίστηκε στην άβυσσο που του επέβαλλαν οι Ναζί; (...)"
Καθοριστικής σημασίας είναι το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των αγροτών που καλλιεργούν τις απαγορευμένες εκτάσεις είναι στρατολογημένοι στους Ταλιμπάν, με τις αγροτικές εργασίες να αποτελούν υποχρέωση αλλά και ανταμοιβή δίπλα στις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις. Το επίμαχο αντικαθεστώς είναι γνωστό βέβαια ότι ακολουθεί μία από τις πιο στενές και αυστηρές ερμηνείες του Ισλάμ, παρουσιάζοντας έτσι ένα υψηλό δείκτη ριζοσπαστικοποίησης.
Η αμιγώς κρυπτική γλώσσα αλλάζει μορφή, σε σχέση με το παρελθόν. Περισσότερο βασίζεται σε φαινομενικά αθώες/παραπλανητικές εκφράσεις, σε λέξεις και φράσεις δανεισμένες από ξένες γλώσσες (προτιμώνται οι «άγνωστες» στο ευρύ κοινό γλώσσες, π.χ. αραβικά) και σήματα μορς. Το αστυνομικό ρεπορτάζ, κατά καιρούς, αναδεικνύει τον τρόπο που διαμορφώνεται η γλώσσα του εγκλήματος, η οποία βασίζεται σε φαινομενικά αθώες/παραπλανητικές λέξεις και φράσεις.
Τα άτομα που χαρακτηρίζονται ως ηγέτες παρουσιάζουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία εξαρτώνται από το πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί και αναπτύσσεται η ομάδα τους. Η μελέτη, λοιπόν, των ηγετών…
...η ληστεία στην Ελλάδα καταγράφει σημαντική άνοδο; Η ανάγνωση των δεδομένων από την ελληνική εμπειρία κατέδειξε ότι το έγκλημα της ληστείας εκφράζεται στο μικρο-επίπεδο της καθημερινότητας είτε κάτω από μια εμφανώς αυτο-αναπαραγόμενη στατιστική επιφάνεια, είτε κάτω από μια απορρυθμισμένη κοινωνική κατάσταση.
Φόβος, άγνοια, προκαταλήψεις, στερεότυπα και μύθοι περιβάλλουν το έγκλημα αυτό -είτε με πέπλα μυστηρίου -είτε με απόλυτες απόψεις που παγιδεύουν τις πραγματικές του διαστάσεις. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα των αριθμών και για πόσα μπορούν να μας πληροφορήσουν οι επίσημες στατιστικές αναφορικά μ’ ένα έγκλημα;
