ΤΕΥΧΟΣ #14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020

Έξι street artists για την έξη της συμπεριφοράς τους, Γεωμετρικά σχήματα της φύσης  & Αφύπνιση των ίδιων των καλλιτεχνών

Κωνσταντίνα - Μαρία Κωνσταντίνου, ΜΔΕ

Είναι γεγονός. Το “street hunting”[1] απαιτεί προσήλωση, εγρήγορση και πάντα, καθείς που ασχολείται πιο ενεργά παρακολουθώντας τις εξελίξεις[2] γύρω από το κίνημα της Street Art, να κουβαλά μαζί του μία φωτογραφική κάμερα. Σήμερα, αρκετά διαδεδομένο πια και δεδομένων των συνθηκών (βλ. κλείσιμο εταιρειών πώλησης φωτογραφικών μηχανών[3]), το κινητό τηλέφωνο έχει αποκαταστήσει πλήρως τη σχέση του ατόμου με το περιβάλλον, με κύριο παρονομαστή του ότι το πρώτο επιθυμεί να φωτογραφίσει το τώρα για τη μετέπειτα ανάμνησή του. Όμως, δεν είναι μόνο η επιθυμία του ατόμου «να θυμάται» υπό μετανεωτερικό πλαίσιο[4]. Ο λόγος για το «κυνήγι» έργων σε δημόσιο και ιδιωτικό χώρο του κινήματος της Street Art δεν σχετίζεται με τις θύμησες μόνο. Αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο του εκάστοτε ατόμου - φωτογράφου. Σχετίζεται με τη «συλλογική συνείδηση» και το «συλλογικό ασυνείδητο» κατά Durkheim και Jung αντίστοιχα[5], με τον δημόσιο χώρο ως βίωμα, ως κάτι πολύ προσωπικό και φυσικά, με θέμα του ενός, ανάλογου μέρους διεκδίκησης υπό την έννοια του «πολίτη», της συμμετοχής στα κοινά[6].

Οι street artists διακατέχονται από το προσωπικό κίνητρο περί «ανθρώπινης δράσης για έναν κοινό σκοπό» κατά Weber[7], από την ριζοσπαστική συμμετοχή τους στα κοινά και στον δημόσιο χώρο συνυφασμένο με την εποχή που ζούμε[8] και με τη δημιουργία πολλοί κατά φυγόκεντρο τρόπο ως προς την τεχνοτροπία κι άλλοι με κεντρομόλο τρόπο[9]. Οι street hunters και συνήθως ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφοι, διακρίνονται για την άμεση και έμμεση παρατήρηση, για την ετοιμότητα στην καταγραφή των διαφόρων εκφάνσεων του κινήματος της Street Art, όπως εν προκειμένω είναι οι εκθέσεις έργων σε κλειστούς χώρους είτε σε πίνακες είτε σε κάθε επιφάνεια και μη (π.χ. “installations”).

Ως προς τους hunters φωτογράφους και κοινωνικούς επιστήμονες, η συνεχής έρευνα και αποτύπωση, εκτός από τη φωτογραφία ως τεχνική, και με τη δυνατότητα των όσο το δυνατόν επαναλαμβανόμενων συνεντεύξεων προς τους καλλιτέχνες αποτελεί καθημερινό στόχο προς την εκπλήρωση της έρευνας, του αναστοχασμού / ευελιξίας τωρινών εξελίξεων και την ένταξη συμμετοχικού παρατηρητή καλλιεργώντας έναν κοινωνικό δεσμό με τους καλλιτέχνες μέσω του μοιράσματος εμπειριών και γνώσεων[10].

Το διάστημα Νοεμβρίου 2019 - Μαρτίου 2020 πραγματοποιήθηκαν δύο στο σύνολο εκθέσεις της Street Art εκ των οποίων η μία αναβλήθηκε λόγω του lockdown που επήλθε απότομα και βεβιασμένα τον Μάρτιο, 17 Μαρτίου 2020[11]. Όμως, διά της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, οι ερωτήσεις απαντήθηκαν πιο εύκολα, ενώ οι υπόλοιπες συζητήθηκαν πρώτα από κοντά για να τελειοποιηθούν τεχνικά διά της αλληλογραφίας[12]. Οι ερωτήσεις αφορούν πρωτίστως την εξέλιξη της Street Art, το ίδιο το κίνημα, αλλά μέσω του βιώματος και της εικόνας καθώς και της συμμετοχής τους σε εκθέσεις, όπως αυτές που ακολουθούν, των καλλιτεχνών. Δηλαδή, πώς οι ίδιοι ως πρωταγωνιστές της σύγχρονης ιστορίας του κινήματος που γράφεται καθημερινά και ως εκπρόσωποι της Street Art της Ελλάδας προς το εξωτερικό, βιώνουν με την τεχνοτροπία τους όλη αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα και ποια μηνύματα προσπαθούν να περάσουν, να επικοινωνήσουν[13]. Διατυπώθηκαν βάσει των κανόνων της κοινωνικής έρευνας για ποιοτική μέθοδο με τεχνική των συνεντεύξεων[14].

Οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο παρόν report, είχαν ενεργό ρόλο στις εν λόγω εκθέσεις: ο Leonidas Giannakopoulos, επιμελητής της έκθεσης «6 ΕΞΗ», ο “Devoidness” βάσει της παρατήρησης του Project, θεωρείται ένας από τους καλλιτέχνες του νέου ρεύματος, της νεανικής Αθηναϊκής Street Art[15] και ο “Simek” αποτελεί για εμάς μαζί με τον “OneBran”[16], έναν από τους καλλιτέχνες της παλιάς γενιάς του 2000 - 2005 αλλά και συνάμα της νέας γενιάς αφού τα τελευταία χρόνια έγιναν γνωστοί στο ευρύ κοινό, και έναν καλλιτέχνη που η τεχνοτροπία του ως αφαιρετική, δημιουργεί το έργο και όχι το έργο την τεχνοτροπία του[17]. Πρόκειται για έναν από τους δημιουργικότερους καλλιτέχνες στα γεωμετρικά σχήματα που προσαρμόζονται στο εκάστοτε περιβάλλον, στον εκάστοτε τοίχο, όπως ακριβώς και του “OneBran”.

Τους ευχαριστώ θερμά για τη διάθεση και την καλοσύνη τους, να συμμετέχουν απαντώντας τις ερωτήσεις. Ουσιαστικά, συμμετέχουν στην καταγραφή της συνέχειας της σύγχρονης ιστορίας της Street Art.

Athens Street Art Revisited” - The BOX (Πλατεία Μαβίλη, Δορυλαίου 12, Αθήνα, Μάρτιος 2020 - ακυρώθηκε λόγω Covid-19)

Συνέντευξη (9 Μαρτίου 2020) για την έκθεση “Athens Street Art Revisited” στο πλαίσιο της έκθεσης «Fine Street Art | Η Street Art σε Σύνθετη Πραγματικότητα» - Μάρτιος 2020 - ακυρώθηκε λόγω Covid-19 (“Devoidness”)

 1. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της έκθεσης, «οι συμμετέχοντες μπορούν να καταταχθούν βάσει της δραστηριοποίησής τους στο χώρο της Street Art σε διαφορετικές αντιπροσωπευτικές εξελικτικές περιόδους - ρεύματα της εγχώριας σκηνής, ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του '80 και φτάνοντας στο σήμερα».  Πώς συνδέεται ο δυστοπικός σουρεαλισμός (παρελθόν) με τη Street Art (παρόν) και γιατί επιλέξατε αυτό το ρεύμα να αντανακλά τα έργα σας; Ή σας επέλεξε εκείνο πρώτα;

«Για μένα η street art είναι ένα μέσω έκφρασης αλλά και ένα μέσο μόρφωσης ενός λαού που δεν ασχολείται επαρκώς κατ’ εμέ με την τέχνη. Το γεγονός ότι συνηθίζει να υπάρχει έξω από τις γκαλερί κατά πλειοψηφία δεν μας προσδίδει την ικανότητα να τη θεωρήσουμε ξεχωριστό κομμάτι από την τέχνη. Υπάρχει ακόμα κόσμος που θεωρεί ότι είναι βανδαλισμός. Εκθέσεις σαν και την συγκεκριμένη ίσως υπάρξει μία καλή ευκαιρία για να ανaθεωρηθούν κάποια πράγματα. Ο δυστοπικός σουρεαλισμός, ίσως για κάποιους και νέο-δυστοπικούς, να είναι ένα κίνημα τέχνης.  Το πρόθεμα νέο- αφορά την επανεμφάνιση ενός παλαιότερου κινήματος με εμφυσημένες ειδοποιούς διαφορές που το επαναφέρουν στο σήμερα. Δεδομένου ότι η τέχνη ασκείται συνεπάγεται ενδεχομένως ότι διάλεξα το κίνημα αυτό βάσει βιωματικών εμπειριών. Χαρακτήρες και τοπία είναι μόνο μερικά χαρακτηριστικά πράγματα που προδιαθέτουν τον θεατή σε μία αισθητική βγαλμένη από βιντεοπαιχνίδια».

2.Πώς και ποια σχέση έχουν οι εξωπραγματικοί σας χαρακτήρες με την κοινωνία του σήμερα; Ο άνθρωπος στη σημερινή εποχή, θεωρείτε, πως βρίσκεται πιο κοντά στις φυσικές προδιαθέσεις του ή πιο μακριά κι αν βρίσκεται μακριά, θεωρείτε πως θα ενδιαφερθεί ποτέ να έρθει πιο κοντά ή θα συνεχίσει να πλάθει διανοητικούς κόσμους που είναι πιο φιλόξενοι;

«Οι εξωπραγματικοί χαρακτήρες που έχω δημιουργήσει δεν θεωρώ ότι είναι τόσο φανταστικοί όσο φαίνονται. Μια από τις πηγές που άσκησαν σημαντική επιρροή στην δημιουργία της θεματικής αυτής ήταν και το βιβλίο «Η μεταμόρφωση» του Κάφκα. Μου έθεσα την εξής ερώτηση: Πως θα έμοιαζε αν υπήρχε η κατσαρίδα (που αναφέρεται το βιβλίο) αυτή μέσα μας. Προσπάθησα να αποτυπώσω σε ένα σώμα, διάφορα ψυχικά ιδιώματα και παθήσεις, χωρίς να θέλω να  μοιάζει με άνθρωπο. Ήθελα κάτι αλλόκοσμο, όπως τον ανθρώπινο χαρακτήρα. Μετά από μελέτη κατέληξα σε ένα ψυχολογικό τεστ, που με βοήθησε να κατατάξω τους ανθρώπους σε κατηγορίες με βάση τον χαρακτήρα τους, ώστε να εικονογραφήσω.  Ξεκίνησα να δίνω παραδείγματα, καθώς δεν μπορούσα να εξηγήσω στους γύρω μου, πως βλέπω τον κόσμο που ζούμε. Έτσι οι χαρακτήρες του ΕS, μαζί με πολλές προσωπικές μου σημειώσεις, αναλύουν, πως από τη σημερινή εποχή, φτάσαμε στο δυστοπικό μέλλον και πως ξεπεράστηκε. Πρόκειται για ένα μέλλον πραγματικό και φανταστικό, μαζί. Το κύριο χαρακτηριστικό μας, είναι ότι κάθε πρωί που ξυπνάμε, ξεχνάμε τους εαυτούς μας στο σπίτι, εξαιτίας της δουλειάς μας, χωρίς να επικοινωνούμε πραγματικά, ξεχνώντας ότι ζούμε σε έναν τόσο όμορφο κόσμο και καταλήγουμε να νοιαζόμαστε για τα πιο άσχημα πράγματα.

Για μένα ο άνθρωπος, δεν έφυγε ποτέ από τις προδιαθέσεις του, κάτι που το θεωρώ λογικό και φυσικό. Οι κίβδηλοι κόσμοι που δημιουργούνται στο μυαλό μας, είναι επεξηγηματικοί του πραγματικού. Κάποτε, μου είπαν ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη από ένα παραμύθι. Σε αυτό, ίσως να φταίει τα πράγματα που κρύψαμε μέσα μας, καθώς δεν υπήρξαμε αρκετά δυνατοί για να τα αντιμετωπίσουμε. Δεν είναι θέμα ενδιαφέροντος, αλλά αναγκαιότητας, καθώς το παραμύθι, το ορίζουμε και μας ορίζει. Στην πραγματική ζωή, βέβαια, η ανασφάλεια που μας περιβάλλει, υπερτερεί από το παραμύθι και «αγκαλιάζει» τη καθημερινότητα μας».

3. H Street Art σήμερα δεν μπορεί να αποφευχθεί εντός των πόλεων αλλά και της υπαίθρου. Θεωρείτε πώς έχει αρχίσει να μετουσιώνεται ως δομικό στοιχείο στις σύγχρονες κοινωνίες διότι «κάτι μας έλειπε»; Ο πολιτισμός, τελικά, είναι πηγή δυστυχίας, συμφωνείτε με τον Freud;

«Η Street Art δεν πιστεύω ότι πρέπει να είναι προς αποφυγή τόσο εντός όσο και εκτός των πόλεων. Επίσης, δεν πιστεύω ότι ο πολιτισμός είναι πηγή δυστυχίας. Πηγή δυστυχίας για μένα είναι τα γκρίζα χρώματα στα κτήρια. Η απουσία χρώματος συμβάλει αισθητικά τουλάχιστον  στην δυστυχία.  Σαν μία πολιτισμική αεργία που συναντάται μέσα στα λεωφορεία κοιτώντας απ΄το παράθυρο τους ανθρώπους. Έτσι είναι και τα κτήρια στην πόλη, όλα ίδια. Η συγκεκριμένη έκφραση στην Ελλάδα του σήμερα βιώνεται περίεργα. Από διαφημίσεις μεγάλων πολυεθνικών μέχρι στίχους που αφιέρωσε κάποιος σε έναν τοίχο. Στο όνομα ενός ανθρώπου που το φιλοτέχνησε με χρώματα και πολύπλοκα περιγράμματα φαίνεται η ανάγκη να ξεπεράσουμε το άχρωμο. Ένα άχρωμο που θα μπορούσε να ομοιάζει στους λευκούς τοίχους μιας ψυχιατρικής αισθητικής».

Όπως αναφέρεται στο Δελτίο Τύπου τους, «οι συμμετέχοντες μπορούν να καταταχθούν βάσει της δραστηριοποίησής τους στο χώρο του graffiti σε διαφορετικές αντιπροσωπευτικές εξελικτικές περιόδους - ρεύματα της εγχώριας street art σκηνής, ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του '80 και φτάνοντας στο σήμερα. Πρόκειται, μεταξύ άλλων, για μια έκθεση-αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία της Τέχνης του Δρόμου της χώρας μας»[18].

Θα συμμετείχαν: “Atek”[19], “Devoidness”[20], “Nique”[21], “Sota2”, “Spent”[22], “Taish”[23], “Yiakou”[24].

Επιμέλεια: Τριανταφύλλου Μαρία.

«6 ΕΞΗ» - Group Street Art Exhibition, Πινακοθήκη Γ. Βογιατζόγλου (Νέα Ιωνία Αττικής, Νοέμβριος 2019 - Μάρτιος 2020)

 Συνέντευξη (27 Φεβρουαρίου 2020)  για την έκθεση «6 ΕΞΗ» - Δεκέμβριος 2019 (Λεωνίδας Γιαννακόπουλος - Leonidas Giannakopoulos)

1. Ως επιμελητής της έκθεσης, τι ορίζετε «παθολογική συμπεριφορά»;

«Ορίζουμε ως παθολογική συμπεριφορά την ανάγκη που έχουμε ως σύγχρονοι εικαστικοί καλλιτέχνες με θητεία όλοι μας στο δρόμο και στη Street Art σκηνή γενικότερα, την ανάγκη σαν εμμονικό στοιχείο, ας πούμε, να ζωγραφίζουμε συνέχεια, διαρκώς και αδιακρίτως σε οποιαδήποτε επιφάνεια θέλουμε να το κάνουμε αυτό. Είναι μία παθολογική συμπεριφορά γιατί ουσιαστικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό και μας καταδιώκει συνέχεια η ανάγκη έκφρασης. Είναι ένα πάθος έκφρασης αλλά κυρίως είναι σαν DNA, ας πούμε, μία συμπεριφορά που την έχουμε θέλουμε δεν θέλουμε».

2. Η Street Art ως κοινωνικό κίνημα κι ως συμπεριφορά των ατόμων πώς έφτασε να αποτελεί σήμερα μία συνηθισμένη όψη της πόλης;

«Αυτό δεν έχει γίνει σήμερα, έχει γίνει αρκετές δεκαετίες σε ολόκληρο τον κόσμο από τα τέλη του ‘60 στην Αμερική και σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και το ‘80 έγινε η έκρηξη στην Αμερική, το Παρίσι και το Βερολίνο και το έμαθε όλος ο κόσμος. Το συνηθίζουμε γιατί πάλι κατά κάποιον τρόπο μία κοινωνική έξη, είναι μία Τέχνη που από πολλούς θεωρείται υποκουλτούρα, η οποία προκύπτει από τις δομές της κοινωνίας και πιο συγκεκριμένα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οπότε, σαν “παράσιτο” ή σαν μια συνήθεια που δημιουργείται μέσα στον ιστό της πόλης, κάτι σαν ένας ζωντανός οργανισμός σε μια αστική ζούγκλα, κάπως έτσι. Οπότε, πλέον το μάτι του ανθρώπου που ζει μέσα στο αστικό τοπίο αλλά και γενικότερα, όχι απλά το έχει συνηθίσει, αλλά βιώνει και την εξέλιξή του. Κι οτι αυτό συμβαδίζει παράλληλα με όλον τον βίο του ανθρώπου στην πόλη, το κάνει να είναι αρκετά αποδεκτό και πολύ ταιριαστό σε πάρα πολλές διαφορετικές συνθήκες. Δηλαδή, ένα περιβάλλον το οποίο έχει πάρα πολύ graffiti ταιριάζει το ίδιο καλά σε ένα πολύ underground μουσικό βίντεο κλιπ μέχρι και σε διαφήμιση μεγάλου εμπορικού προϊόντος».

3. Κατά τον Αριστοτέλη, αφού οι τέχνες (όπως και η ηθική αρετή) στηρίζονται στις έξεις (επαναλαμβανόμενες πράξεις που επιφέρουν εθισμό), αυτό που μένει είναι η εξασφάλιση των ποιοτικών έξεων … η Street Art πώς, κατά τη γνώμη σας, θεωρείται τόσο σημαντική όσο και ποιοτική εξέλιξη του Graffiti ως ατομική τεχνοτροπία και ταυτόχρονα μία παθολογική συμπεριφορά των ατόμων αφού υποτίθεται πως η εξέλιξη είναι κάτι καλό γενικώς για την ανθρώπινη διανόηση και ειδικώς για έναν καλλιτέχνη;

«Ο τίτλος της έκθεσης το ψάχναμε γενικότερα (γέλια), δεν μπορώ να πω ότι ανοίξαμε τα βιβλία του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα και αναλογιστήκαμε να βρούμε παράλληλους κόσμους, ας πούμε, με τη Street Art. Πιο πολύ πάνω στην κουβέντα και με την Αλεξία Παππά και με τα παιδιά (τους υπόλοιπους συμμετέχοντες - καλλιτέχνες), ψάχναμε λέξεις, ψάχναμε πράγματα γενικότερα, θέλαμε να ξεφεύγει κι από το πλαίσιο ναι μεν είμαστε καλλιτέχνες, όλοι έχουμε ως κοινό παρονομαστή το δρόμο και την τέχνη του δρόμου και τη street κουλτούρα γενικότερα, αλλά επειδή μας ενώνουν κι άλλα πράγματα κι επειδή μιλάμε όπως κι να ‘χει για μοντέρνα Τέχνη και σύγχρονη Ζωγραφική, θέλαμε να βγούμε κάπως χωρίς να το αποβάλλουμε από πάνω μας, από την ταμπελοποίηση. Οπότε, ψάχνοντας κάπως εσωτερικά μεταξύ μας … ουσιαστικά, ήταν ιδέα της Αλεξίας γιατί βρήκαμε τη λέξη και κοιτάξαμε την ετυμολογία της. Οπότε, η λέξη «έξη», νομίζω είναι και δεύτερο ή τρίτο λήμμα, είναι μια παθολογική συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται. Αυτό μας άρεσε πάρα πολύ γιατί πιστέψαμε πως ταιριάζει σε όλους μας και με τον τρόπο που δουλεύουμε και ζούμε, ζούμε και δουλεύουμε - κι όταν λέω δουλεύουμε εννοώ ότι κάνουμε την Τέχνη μας - και ταιριάζει και με όλη την κουλτούρα που μας ενώνει, πέρα από τη Street Art δηλαδή, τη hip hop, την punk μουσική, τα κόμικς, πάρα πολλά πράγματα που μας ενώνουν γιατί είμαστε και παιδιά των 90’s. Οπότε, αυτό το «παθολογική συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται», κάπως μας κόλλαγε και σαν μια λούπα hip hop στο κεφάλι μας, δηλαδή, αυτοί έχουν πρόβλημα - αυτό το λέω εγώ, αλλά δεν νομίζω ότι θα διαφωνήσουν και οι άλλοι - δεν μπορούν (γέλια)! Επίσης, το ότι έκανε κι ωραίο λογοπαίγνιο επειδή είμαστε έξι συμμετέχοντες.

Σίγουρα έχει αναβαθμιστεί η κουλτούρα από το Graffiti κίνημα στο Street Art κίνημα, εξελίχθηκε, αλλά, πάλι, έχει να κάνει με την ιστορία του ανθρώπου και της Ζωγραφικής, και παράλληλα. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι αυτοσκοπός, δηλαδή, ότι ακολουθούμε τον μεγάλο φιλόσοφο κι ότι η σκηνή αυτή εξελίχθηκε. Νομίζω πως είναι κάτι τελείως οργανικό σε κοινωνικό πλαίσιο που προέκυψε, οπότε, έχει όλες τις εκφάνσεις. Σε πολλές περιπτώσεις είναι κάτι αρνητικό, γιατί όντως σε πολύ κόσμο το tagging, ας πούμε, κι ο βανδαλισμός και το παράνομο κομμάτι δεν αρέσει σε πολύ κόσμο γιατί μπορεί σε κάποιες φάσεις να είναι άσχημο, αλλά από την άλλη είναι η αρχή του Graffiti και της Street Art. Δηλαδή, πολλοί από εμάς, αν όχι όλοι, ξεκινήσαμε κάνοντας το ίδιο πράγμα, ας πούμε, βανδαλισμό και tags, το οποίο σε κάποιους εξελίχθηκε πάρα πολύ γιατί είχαν αυτήν την έξη «θέλω να βγω και να γράφω το όνομά μου παντού και να αφήνω αυτό το στίγμα ζωής το οποίο είναι εν μέρει βανδαλισμός και εν μέρει ένας τρόπος έκφρασης, όχι απαραίτητα καλλιτεχνικός, αλλά μπορεί και ναι». Η εξέλιξη του πράγματος σε κάποιες περιπτώσεις έχει πάρα πολύ θετικό πρόσημο ούτως ώστε κάτι το οποίο είναι αρνητικό μπορεί να γίνει θετικό. Εγώ το βλέπω πιο σφαιρικά στο ότι γενικότερα είμαι της νοοτροπίας ότι αν έχω κάποια εμμονή, κάποιο μειονέκτημα, προσπαθώ να το κάνω πλεονέκτημα. Οπότε, μου αρέσει σαν σκέψη ότι μια εμμονή σε κάτι, μπορεί να γίνει κάτι πάρα πολύ δημιουργικό με πάρα πολλή δουλειά και με τον κατάλληλο τρόπο σκέψης».

4. Τα έργα σας στην έκθεση αναδεικνύουν το χαώδες και επιθετικό, πολλές φορές, περιβάλλον της πόλης ως συνολική αφήγηση στην όραση των θεατών τους. Πιστεύετε πως η Street Art είναι παρούσα στην καθημερινότητά μας ακριβώς για να μας υπενθυμίζει τη σημερινή νοοτροπία περί ανθρώπινων σχέσεων σε μία άκρως καταναλωτική κοινωνία; Μια αντανάκλαση των εφήμερων σχέσεων και της μοναξιάς;

«Σε ορισμένες περιπτώσεις σίγουρα ναι. Μιλάμε για ανθρώπους που ζουν στο τώρα σε αυτήν την κοινωνία και σε αρκετές περιπτώσεις εκφράζουν κάποια μηνύματα, κάποια συναισθήματα είτε πιο προσωπικά είτε γενικότερα για το κοινωνικό σύνολο, αλλά δεν θεωρώ ότι αυτό είναι μονόδρομος, δηλαδή, υπάρχουν πολύ διαφορετικές εκφάνσεις. Απλά σε πολλές περιπτώσεις το Street Art και το Graffiti είναι συνυφασμένα με το γεγονός το ότι μπορούν και περνούν κάποιο κοινωνικό ή και πολιτικό μήνυμα, αλλά δεν το βρίσκω και απαραίτητο».

Όπως αναφέρεται στο Δελτίο Τύπου, «η έκθεση εστιάζει στη δημιουργική έξη των καλλιτεχνών, ως μια «παθολογική συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται», εγγενές χαρακτηριστικό που τους ωθεί να πειραματίζονται και να δημιουργούν σε οποιοδήποτε χώρο, με οποιοδήποτε μέσο. Παρουσιάζονται έξι διαφορετικές εγκαταστάσεις που περιέχουν τοιχογραφίες, ζωγραφικά έργα και γλυπτά, οι οποίες οριοθετούνται μεν χωρικά ως διαφορετικές ιστορίες των έξι εικαστικών, παράλληλα δε, αναπτύσσουν ένα διάλογο μεταξύ τους, ο οποίος αναπόφευκτα προέκυψε κατά τη περίοδο που οι καλλιτέχνες εργάστηκαν εκεί. Συντίθεται έτσι, μια ευρύτερη εικαστική εγκατάσταση που μπορεί να εμπνεύσει απροσδιόριστο αριθμό αφηγήσεων»[25].

Συμμετείχαν:

“Barba Dee”: https://www.instagram.com/barba.dee/

Λεωνίδας Γιαννακόπουλος: https://www.instagram.com/leonidas_giannakopoulos/

Γιώργος Π. Καβούνης: https://www.instagram.com/yiorgos_p_kavounis/

“ΚΕΖ”: https://www.instagram.com/insta.kez/

“Taxis”: https://www.instagram.com/o_taxis/

“WD”: https://www.instagram.com/wd_wilddrawing/

Επιμέλεια: Λεωνίδας Γιαννακόπουλος

Βοηθός Επιμέλειας: Αλεξία Παππά 

“Fifteen - Pop Up” - Collaboration Street Art Exhibition, Φιλόξενου 20 (Νέος Κόσμος Αττικής, Νοέμβριος 2019)

 

 Συνέντευξη (15 Φεβρουαρίου 2020)  για την έκθεση "Fifteen" - Δεκέμβριος 2019 (“Simek & Donforty”)

1.Ο ένας βρήκε στον άλλον, ως προς την επιλογή τεχνοτροπίας, το αντίθετό του: χάος και πειθαρχία. Θεωρείτε πως, ως έναν βαθμό, σας αντιπροσωπεύουν και ως προσωπικότητες αυτά τα στοιχεία; Η ερώτηση τίθεται με την υπόθεση του ότι ο κάθε καλλιτέχνης βγάζει στα έργα του κι ένα μέρος της συνολικής προσωπικότητάς του.   

«Σίγουρα στα έργα μας υπάρχουν οι ιδέες μας, οι προβληματισμοί, οι απόψεις μας, τα βιώματά μας… Το χάος και η πειθαρχία, αυτές οι δύο έννοιες, υπάρχουν στο χαρακτήρα και των δύο μας. Κυρίως, πιστεύω βρισκόμαστε σε μια αναζήτηση της πειθαρχίας, η οποία ξεκινά από την παρατήρηση φαινομενικά χαοτικών καταστάσεων, την ανάλυση και τελικά τον επαναπροσδιορισμό τους, μέσα πάντα από τη δική μας οπτική».

2. Θυμάστε την πρώτη κοινή συνεργασία σας; Κι αν ναι, ποιο ήταν το πρώτο χαρακτηριστικό στοιχείο που είδε ο ένας στον άλλον και είπατε ότι εδώ θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα έργο από κοινού; Πώς συμπληρώνει ο ένας την τεχνική του άλλου;

«Η πρώτη μας συνεργασία ήταν πριν από 15 χρόνια στη Χαλκίδα. Εκείνη την εποχή σε ολόκληρη την πόλη ήμασταν άτομα που ασχολούμασταν με το graffiti και αυτό από μόνο του προκαλούσε μεγάλο ενθουσιασμό. Να βρεις κάποιον με τις ίδιες ανησυχίες και την ίδια αγάπη για το ίδιο αντικείμενο, να μοιραστείς στιγμές, άγχη, κυνηγητά, εμπειρίες. Η απόλαυση της στιγμής της δημιουργίας ήταν και είναι το βασικό ζητούμενό μας. Καθώς είδαμε ότι έχουμε αρκετά κοινή αντίληψη και στάση ζωής, το να δημιουργήσουμε κάτι σε συνεργασία ήταν κάτι το φυσικό, ήρθε μόνο του».

3. Και οι δύο ασκείτε παρατήρηση στο φυσικό και μη περιβάλλον. Η δική σας πρόθεση για τη συγκεκριμένη έκθεση ήταν να αποδώσετε μία οπτική αφήγηση ιστορίας της καθημερινής ρουτίνας στην πόλη και με αυτόν τον τρόπο να πλησιάσετε τον θεατή αισθητικά και συναισθηματικά ή να τον παρακινήσετε προς διανοητικούς προβληματισμούς περί κλιματικής αλλαγής (περιβάλλοντος);

«Τίποτα από τα δύο, αλλά και τα δύο. Η δική μας πρόθεση ήταν να αποτυπώσουμε τις σκέψεις μας, σε ορισμένο χώρο και χρόνο, να παραθέσουμε τους προβληματισμούς μας.  Ο θεατής κρίνει και λαμβάνει».

Όπως αναφέρεται και στο Δελτίο Τύπου, «μέσω γεωμετρικών σχημάτων και χαοτικών μοτίβων, δημιουργούν μια διαδρομή για τον θεατή, αλλά και τους ίδιους. Οι δύο φαινομενικά αντίθετες αντιλήψεις που προσεγγίζει ο καθένας τη ζωγραφική επιφάνεια - από τη μια οργανικά μοτίβα επηρεασμένα από στοιχεία της φύσης & του χάους που επικρατεί τριγύρω και από την άλλη η διανοητική με μια γεωμετρική πειθαρχία και δομή - δεν αποτελούν παρά συμπληρωματικές και αναπόσπαστες όψεις του έργου τους. Στην έκθεση παρουσιάζεται μια σειρά ασπρόμαυρων στατικών και μη έργων σε ενιαίες συνθέσεις, με μια γραμμική προσέγγιση & ένα ισχυρό διάλογο μεταξύ των καλλιτεχνών»[26].

Συμμετέχουν, Επιμέλεια:

“Donforty”: www.donforty.com, instagram.com/donforty

“Simek”: simekone.tumblr.com, instagram.com/simek_1

Κωνσταντίνα - Μαρία Κωνσταντίνου, Κοινωνιολόγος - ΜΔΕ Εγκληματολογίας

[1]  Foushée D., “STREET ART HUNTING: INSTAGRAM AND THE GAMIFICATION OF CREATIVE PLACEMAKING”, Arizona State University, https://web.asu.edu/sites/default/files/subversivecreativity/files/foushee_street-art-hunting.pdf , τελευταία πρόσβαση: 19/09/2020.

[2] Επιστημονικές και μη. Ο,τι αφορά τη Street Art ως κίνημα: θεωρητικά, πρακτικά, τεχνοτροπία.

[3]  https://www.iefimerida.gr/kosmos/telos-epohis-fotografikes-mihanes-olympus , «Τέλος εποχής για τις φωτογραφικές μηχανές Olympus -Τα smartphones «σκότωσαν» μια ιστορία 84 ετών», ημερομηνία δημοσίευσης: 25/06/2020, τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[4] Hall S. & Gieben B., Η διαμόρφωση της νεωτερικότητας, Αθήνα, Σαββάλας, 2003.

Ασημάκη Α., Κουστουράκης Γ. & Καμαριανός Ι., «Οι έννοιες της νεωτερικότητας και της μετανεωτερικότητας», Το Βήμα των Κοινωνικών Ερευνών, Τόμος ΙΕ, 60, 2011, σελ. 99 - 120.

[5] Durkheim E. & Mauss M., Μορφές Πρωτόγονης Ταξινόµησης , μετάφραση: Γεωργούλας Α., Αθήνα, Gutenberg, 2001.

Durkheim E., Οι Κανόνες της Κοινωνιολογικής Μεθόδου, μετάφραση: Μουσούρου Λ. Μ., Αθήνα, Gutenberg, 1994.

Durkheim E., L’Individualisme et les Intellectuelles, Paris, Editions mille et une nuits, 2002.

Mauss M., Κοινωνιολογία και Ανθρωπολογία, μετάφραση: Παραδέλλης Θ., Αθήνα, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2004.

Jung C. G., Δύο δοκίμια στην Αναλυτική Ψυχολογία. Περί Ψυχολογίας του Ασυνείδητου - Οι σχέσεις ανάμεσα στο Εγώ και το Ασυνείδητο, μετάφραση: Μπαρουξής Γ., Αθήνα, Ιάμβλιχος, 2005.

[6] https://www.syntagmawatch.gr/my-constitution/ti-simainei-energos-politis/ , Τσέκος Ν. Θ., «Τι σημαίνει ενεργός πολίτης;», ημερομηνία δημοσίευσης: 12/05/2019, τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[7] Weber M., Βασικές έννοιες κοινωνιολογίας, Αθήνα, Μετάφραση: Κυπραίος Μ. Γ., Κένταυρος, 1993.

Weber M., ∆οκίµια επί της θεωρίας των κοινωνικών επιστηµών, Αθήνα, Μετάφραση: Γρηγορογιάννης Α., Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, 1972.

Weber M., Η επιστήµη ως επάγγελµα. Κριτική της θεωρίας του Stammler. Η γέννηση του σύγχρονου καπιταλισµού, Αθήνα, Μετάφραση: Κυπραίος Μ. Γ., Παπαζήση, 1990.

Weber M., Η µεθοδολογία των κοινωνικών επιστηµών, Αθήνα, Μετάφραση: Κυπραίος Μ. Γ., Παπαζήση, 1991.

Bourdieu P., Πρακτικοί λόγοι: για τη θεωρία της δράσης, µετάφραση: Τουτουντζή Ρ., Πλέθρον, Αθήνα, 2000.

[8] Sennet R., Χρήσεις της Αταξίας. Προσωπική Ταυτότητα και Ζωή της Πόλης, Αθήνα, Μετάφραση: Καράπαπας Γ., Τροπή, 2004.

[9] https://e-keme.gr/wp-content/uploads/STREET-ART-GRAPHOLOGY_%CE%99.pdf & https://e-keme.gr/wp-content/uploads/STREET-ART-GRAPHOLOGY_II.pdf , Κωνσταντίνου Κ. Μ. & Ευδοξία Ζ. Φασούλα, Α’ Ερευνητική Ενότητα του “The Street Art Project”, “Street Art & Graphology: Το Πρόσωπο Του Τοίχου – Ίχνη Γραφολογίας Στους Καλλιτέχνες Του Δρόμου Street Artists», ημερομηνία δημοσίευσης: 21/09/2020, τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[10] Βιογραφική προσέγγιση.

Τσιώλης Γ., Ιστορίες Ζωής και Βιογραφικές Αφηγήσεις. Η Βιογραφική Προσέγγιση στην Κοινωνιολογική Ποιοτική Έρευνα, Αθήνα, Κριτική, 2006.

Κωνσταντινίδης Γ., Μυλωνά Ι. & Τσαντόπουλος Γ., «Μεθοδολογικός πλουραλισμός στη σύγχρονη οικονομική και κοινωνική έρευνα», Επιθεώρηση Οικονομικών Επιστημών, 16, 2009, σελ. 137 - 148. 

Λυδάκη Α., Ποιοτικές Μέθοδοι της Κοινωνικής Έρευνας, Αθήνα, Καστανιώτης, 2012.

Κυριαζή Ν., Η Κοινωνιολογική Έρευνα. Κριτική επισκόπηση των μεθόδων και των τεχνικών, Αθήνα, Πεδίο, 2011.

[11]https://eody.gov.gr/wp-content/uploads/2020/04/%CE%A3%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CC%81%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CC%81%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B5%CC%81%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B1-%CE%91%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CC%81%CE%B1%CF%82_28_04_2020.pdf , Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (28-4-20). «Σχέδιο σταδιακής αποκλιμάκωσης περιοριστικών μέτρων», τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[12] Κυριαζή Ν., Η Κοινωνιολογική Έρευνα. Κριτική επισκόπηση των μεθόδων και των τεχνικών, Αθήνα, Πεδίο, 2011.

[13]https://e-keme.gr/%ce%b3-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%cf%84/ & https://e-keme.gr/%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%af%cf%83%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84/ , Γ’ Θεωρητική Ενότητα του “The Street Art Project” - Α’ και Β’ Μέρος, Κωνσταντίνου Κ. Μ.,  Μπαφούνη Α. Ν., Φωσκόλου Μ., «Θεωρητικό και Κατανοητικό Πλαίσιο της Street Art», ημερομηνία δημοσίευσης: 13/02/2020 και 13/04/2020, τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[14] Τσιώλης Γ., Ιστορίες Ζωής και Βιογραφικές Αφηγήσεις. Η Βιογραφική Προσέγγιση στην Κοινωνιολογική Ποιοτική Έρευνα, Αθήνα, Κριτική, 2006.

[15] Η συμμετοχή του στα ΚΑΦΑΟ του «Εμπορικού Τριγώνου της Αθήνας» του Δήμου Αθηναίων, από το 2019, το επιβεβαιώνει αυτό, ως μία πρώτη «παρουσία» συμβολικά μιλώντας αλλά και πρακτικά, από πλευράς έργου, στον δημόσιο χώρο. Στο πλαίσιο του “Athens Urban Gallery”.

Βλ. και εδώ:   https://e-keme.gr/3-events-in-1-report-%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-street-art-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bd%ce%b1/ , Καταγραφή του “The Street Art Project”, «3 Events In 1 Report – Έκρηξη Του Street Art Κινήματος Στην Αθήνα», ημερομηνία δημοσίευσης: 8/07/2019, τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[16]Βλ. https://e-keme.gr/%cf%84%ce%bf-the-street-art-project-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%bf-%cf%86%ce%b5%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b2%ce%ac%ce%bb-street-art-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%bc%cf%80/ , «Το “The Street Art Project” Στο Διήμερο Φεστιβάλ Street Art Του Εμπορικού Τριγώνου Της Αθήνας (11 & 12/05/19)», ημερομηνία δημοσίευσης: 19/06/2020, τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[17] Δηλαδή, δεν διαθέτει προσχέδιο και συνεπώς, δεν αποφασίζεται από πριν ποιο έργο θα δημιουργήσει. Για αυτό και έχει σημασία η αλληλεπίδραση που θα υπάρξει με το περιβάλλον, οικειοποιώντας το.

[18]http://thebox-athens.org/event/athens-street-art-revisited/ , τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[19]https://www.atekart.com/?fbclid=IwAR0VRKSC-DdvlnQ1tGl67m1v94t9hR5NH-bx1Vs6Of9HadLj758Y1AdoD5k , τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[20] https://www.facebook.com/devoidness , τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[21] https://www.facebook.com/NiqueoneQ , τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[22] https://www.facebook.com/spentone, τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[23] https://www.facebook.com/taish.skipart , τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[24]http://yiakou.com/?fbclid=IwAR1fl7g4shw8yO5EytdxeMcqkmySS8Rtfw5eYsh120G9IxDo9fxFVVZEoME , τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[25] https://www.vogiatzogloucollection.gr/99Rvc84GHNz3DMaV/1854 , τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.

[26]https://www.facebook.com/events/583244332510357/?acontext=%7B%22event_action_history%22%3A[%7B%22mechanism%22%3A%22search_results%22%2C%22surface%22%3A%22search%22%7D]%7D , τελευταία πρόσβαση: 27/09/2020.