ΤΕΥΧΟΣ #1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2016

"Η ενδοοικογενειακή βία αυξάνεται, επειδή δεν την αποκαλύπτουμε"

Δρ. Φωτεινή Μηλιώνη

Συνέντευξη: Αμαλία Παπαγεωργίου, Βασιλίνα Σάρδη*

Η ταινία “Το Εξπρές του Μεσονυχτίου” της έδωσε το έναυσμα για να αποφασίσει τον δρόμο που θα ακολουθούσε στην ζωή της: αυτόν της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που σπούδασε Νομική στην Αθήνα, έκανε μεταπτυχιακά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, συνέχισε τις σπουδές της στην Αγγλία και τελείωσε την διδακτορική της διατριβή στη Νομική Αθηνών. Σήμερα είναι διευθύντρια στην Επάνοδο που είναι νομικό πρόσωπο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που ασχολείται με την επανένταξη των αποφυλακισμένων.

Η Φωτεινή Μηλιώνη μιλάει στο CrimeTimes!

Ελλείψεις και προοπτικές της μετα- σωφρονιστικής μέριμνας;

Οι ελλείψεις είναι πολλές. Είναι δεδομένες στα θέματα της υγείας. Στον τομέα της μετασωφρονιστικής μέριμνας, για τον οποίο θα μπορούσα να μιλήσω και με την ιδιότητά μου ως Διευθύντρια της Επανόδου, πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν πράγματα και γίνονται πράγματα, έστω κι αν αυτά δεν μπορούμε ακόμα να τα δούμε άμεσα και δεν μπορούν να τα βιώνουν και οι ωφελούμενοί μας τόσο έντονα τώρα. Πάντως, πιστεύω ότι αν υπάρχει σχετικός σχεδιασμός και κατεύθυνση, μπορούμε να βρούμε απαντήσεις σε αυτόν τον τομέα στο άμεσο μέλλον. Στην Επάνοδο έχουμε πολλά παραδείγματα ανθρώπων που έχουν βρει το δρόμο τους μετά την φυλακή. Και θα δούμε και άλλα, φαντάζομαι, στο μέλλον, γιατί αυτές οι παρεμβάσεις που έχουμε σχεδιάσει, τώρα στην ουσία εφαρμόζονται. Λοιπόν, αυτές θα έχουν πιο άμεσο αποτέλεσμα και αντίκρισμα στο μέλλον. Είναι γεγονός ότι χρειάζεται κεντρικός σχεδιασμός στην μετασωφρονιστική μέριμνα, πρέπει πραγματικά να επενδύσουμε τόσο σε επίπεδο πολιτικό, μέσω του Υπουργείου Δικαιοσύνης αλλά χρειάζεται παράλληλα να υπάρξει και μία διαφορετική αντιμετώπιση σε ζητήματα κουλτούρας, στερεοτύπων, προκαταλήψεων που αντιμετωπίζουμε με τους αποφυλακισμένους. Κατά πόσο μπορεί, δηλαδή, να γίνουν και αυτοί αποδεκτοί ως άνθρωποι πραγματικά της διπλανής πόρτας, που δεν είναι τόσο διαφορετικοί από εμάς. Οπότε και σε αυτόν τον τομέα πρέπει να σχεδιαστούν κάποιες πολιτικές, ώστε να αλλάξουν τα πράγματα.

Ποιος ο ρόλος της Επανόδου στη μετασωφρονιστική μέριμνα των πρώην κρατουμένων;

Η Επάνοδος σχεδιάζει πολιτικές, περισσότερο δραστηριοποιείται στο χώρο της συμβουλευτικής, παρέχει συμβουλευτική ψυχοδυναμική, νομική, συμβουλευτική απασχόλησης σε αποφυλακισμένους που έρχονται οικειοθελώς στην Επάνοδο, προκειμένου να πάρουν την «φροντίδα» της. Λειτουργεί κάποια εργαστήρια κατάρτισης, τα οποία όμως δεν είναι πιστοποιημένα και θα πρέπει να δούμε πώς στο άμεσο μέλλον θα μπορούν να παρέχουν πιστοποιημένη γνώση. Στα εργαστήρια αυτά κάποιος μπορεί να αποκτήσει δεξιότητες στους υπολογιστές, στη μηχανολογία αυτοκινήτου, να κατασκευάσει χειροποίητα αντικείμενα και μετά να τα πουλάει σε bazaar  που οργανώνονται κυρίως από την Επάνοδο. Αυτά τα εργαστήρια απευθύνονται τόσο σε αποφυλακισμένους, όσο και σε νέους που έχουν προβλήματα με τον νόμο. Δεχόμαστε δηλαδή παραπομπές από τα δικαστήρια ανηλίκων, νέους που είτε θέλουν να παρακολουθήσουν κάποια εργαστήρια, είτε να εκτίσουν στην Επάνοδο έναν περιοριστικό όρο ή ένα αναμορφωτικό μέτρο. Υπάρχει μία μεγάλη ομάδα εθελοντών, και κυρίως μία ομάδα εθελοντών που υποστηρίζει το έργο της Επανόδου, δεδομένου ότι η Επάνοδος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα σε επίπεδο στελέχωσης.

Κάθε χρόνο οργανώνει μία ή δύο εκπαιδεύσεις εθελοντών, οι οποίοι αποτελούν ένα πολύ σημαντικό ανθρώπινο κεφάλαιο για την Επάνοδο. Επίσης, στον τομέα της απασχόλησης, εκτός από το να διασυνδέεται με τον ΟΑΕΔ και με άλλους ιδιώτες, η Επάνοδος δίνει πληροφορίες στους επωφελούμενούς της σε σχέση με τους τομείς της αγοράς εργασίας στους οποίους ενδεχομένως να μπορούν να κινηθούν, τους κατευθύνει και τους εκπαιδεύει να αναζητούν οι ίδιοι θέσεις εργασίας μέσα από τις διαθέσιμες κάθε φορά αγγελίες και τους συνεπικουρεί στη σύνταξη ενός ορθού βιογραφικού σημειώματος. Αλλά επειδή έχει διαπιστώσει ότι είναι πάρα πολύ δύσκολη η εξεύρεση θέσης εργασίας στην ελεύθερη αγορά εργασίας, δεδομένου ότι και οι θέσεις είναι πολύ λίγες εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αλλά και ο αποφυλακισμένος έχει την ετικέτα του ποινικού μητρώου και επίσης δυσκολεύεται, έκανε μία πολύ μεγάλη τομή στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας.

Έφτιαξε την πρώτη κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση που στελεχώνεται από αποφυλακισμένους και μόνο από αποφυλακισμένους, που ονομάζεται «Νέοι Ορίζοντες». Δραστηριοποιείται στον τομέα της καθαριότητας και του πρασίνου και έχει τώρα πελάτες- εργοδότες που προέρχονται από τον τομέα του δημοσίου. Ήδη το 2015 και το 2016 παρουσιάζει μεγαλύτερη δραστηριότητα αυτή η συνεταιριστική επιχείρηση και σήμερα έχει 40 εργαζόμενους. Επομένως, φαίνεται ότι οι Κοιν.Σ.Επ. αποτελούν μία απάντηση στο θέμα της απασχόλησης των αποφυλακισμένων και ενδεχομένως στο μέλλον να προκύψουν και άλλες τέτοιες συνεταιριστικές επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και άλλους αποφυλακισμένους στην εργασιακή τους επανένταξη.

Προβλήματα Επανόδου: “Οι ιδιώτες δεν μας βοηθάνε”

Εκτός από το μεγάλο θέμα του προσωπικού, που είναι επίκαιρο, θα έλεγα ότι σημαντικό προβληματισμό επιφέρει η υποστήριξη των τομών που έχουν γίνει έως τώρα, προκειμένου αυτές οι τομές αφενός να διευρυνθούν και αφετέρου να αποκτήσουν και θεσμική υπόσταση. Για παράδειγμα, το θέμα των εργαστηρίων: λειτουργούν τα εργαστήρια αυτά τουλάχιστον 5 χρόνια, πραγματικά αποτελούν ένα πολύ σημαντικό εργαλείο και για τα δικαστήρια ανηλίκων, για τους επιμελητές αλλά και για τους αποφυλακισμένους, δεδομένου ότι μπορούν μέσα από αυτά να αποκτήσουν οι άνθρωποι αυτοί δεξιότητες, πλην όμως αυτές οι δεξιότητες να είναι πιστοποιημένες. Και πολλές φορές έχουμε κάνει κρούση στον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου οι άνθρωποι αυτοί να παρακολουθήσουν ένα ιδιωτικό ΙΕΚ και τελικά να πιστοποιήσουν αυτή τη γνώση τους ή να την αναπτύξουν ακόμη περισσότερο. Τελικά δεν έχουμε ανταπόκριση μέσω υποτροφιών, για παράδειγμα ή μέσω της εταιρικής κοινωνικής υποστήριξης, έχουμε δει δηλαδή ότι δεν έχουν ανταποκριθεί ιδιώτες σε αυτόν τον τομέα. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι το επόμενο βήμα της Επανόδου πρέπει να είναι η πιστοποίηση αυτών των εργαστηρίων. Ενδεχομένως να λειτουργήσει μία άλλη μορφή εκπαίδευσης που να μπορεί να συνδυάζει την παραγωγική δραστηριότητα μαζί με τις βασικές γνώσεις που πρέπει να έχει ένας νέος που είναι αποκλεισμένος, που έχει προβλήματα με τον νόμο και λοιπά. Η περιφερειακή δικτύωση, επίσης, θα ήταν μία από τις βασικές προτεραιότητες της Επανόδου, δεδομένου ότι η Επάνοδος λειτουργεί μόνο στην Αθήνα. Τι γίνεται τελικά για τον άλλον πληθυσμό των επωφελούμενών της που δεν θα περάσει από την Αθήνα για να δεχτεί τις υπηρεσίες της και πώς θα γίνει αυτή η περιφερειακή δικτύωση; Έχουμε ξεκινήσει και έχουμε υποστηρίξει τις επιτροπές κοινωνικής υποστήριξης που υπάρχουν σε περιφερειακό επίπεδο, προκειμένου να ξεκινήσουν να αρχίσουν να συστήνονται και να λειτουργήσουν και να μπορέσουν να δικτυώσουν τους επωφελούμενους της Επανόδου και με άλλες περιφερειακές ή τοπικές δομές. Και αυτό είναι ένα θέμα που απασχολεί και θα απασχολήσει, αλλά νομίζω ότι είμαστε σε έναν βηματισμό που στο μέλλον θα δούμε κάποιες εξελίξεις και σε αυτούς τους τομείς.

Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με την εκπαίδευση μέσα στα καταστήματα κράτησης; Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στη μείωση των υποτροπών μετά την αποφυλάκισή τους;

Η εκπαίδευση είναι αρκετά σημαντική διαδικασία. Έχουμε δει τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, αλλά και τα σχολεία της θετικής εκπαίδευσης, πόσους καρπούς έχουν αποδώσει, ανθρώπους που έχουν αλλάξει τον τρόπο που σκέφτονται, όχι μόνο αυτούς που έχουν πετύχει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και άλλους που σκέφτονται διαφορετικά, σκέφτονται δηλαδή πως μπορούν να επιτύχουν τη μονιμότητα, ξεκόβονται από την παρανομία, γνωρίζουν  ανθρώπους κα αποκτούν παρέες από άλλους χώρους. Οπότε η εκπαίδευση ως εξαιρετικά σημαντική διαδικασία, πιστεύω ότι θα πρέπει να ενισχυθεί. Νομίζω ότι και αυτή την εποχή η πολιτική ηγεσία κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, ενισχύει την εκπαιδευτική διαδικασία και φαντάζομαι ότι θα δούμε περισσότερα σχολεία σε περισσότερες φυλακές ή άλλες εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης. Δεν είναι απαραίτητο να είναι σχολείο, μπορεί να είναι σεμινάρια, μπορεί να είναι εργαστήρια, γιατί ενδεχομένως πολλοί κρατούμενοι μπορεί να μην μπορούν να παρακολουθήσουν ένα σχολείο, αλλά σίγουρα μπορούν να παρακολουθήσουν ένα εργαστήριο, για να βελτιώσουν για παράδειγμα τα ελληνικά τους, να δούνε τα θέματα παραμονής τους στη χώρα, που τους απασχολούν πάρα πολύ. Επίσης, την ιδιότητα του ευρωπαίου πολίτη, που είναι κάτι που γίνεται στο εξωτερικό, και μέσα από ένα εργαστήριο μπορούν να διαπραγματευτούν αυτή την ταυτότητα. Νομίζω ότι υπάρχει πολύ μεγάλο περιθώριο και μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα. Επίσης η θεατρική παιδεία είναι ένας χώρος που διευκολύνει τον αποφυλακισμένο και άλλες ενασχολήσεις με την τέχνη, που μπορούν να χτίσουν τις σχέσεις αυτών των ανθρώπων, που είναι πολύ δύσκολες και δυσκολεύονται πολύ να εξωτερικευτούν πολύ και μετά. Η θεατρική παιδεία μπορεί παράλληλα να αναπτύξει την προσωπικότητά τους, να τους κάνει να έχουν καλύτερη σχέση με τον εαυτό τους, να διαχειριστούν τα αισθήματα της ντροπής, τα οποία είναι πολύ σημαντικά για αυτούς, της έκθεσης, πώς μπορούν να εκφράζονται καλύτερα, τ πώς μπορούν να διαχειρίζονται καλύτερα το σώμα τους και την εικόνα τους προς τα έξω. Τέτοιου τύπου ενασχολήσεις μέσα στη φυλακή είναι πολύ σημαντικές. Έχουμε, επίσης, το παράδειγμα του Μπαλανός Θεάτρου του Μιχάλη Τραϊτση, ο οποίος είναι ένας Έλληνας που δουλεύει πολλά χρόνια στην Ιταλία, στις φυλακές της Βενετίας με γυναίκες κρατούμενες, παράλληλα όμως, εργάζεται και στο Κέντρο Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Φεράρα και συνδέει τις ομάδες φοιτητών που παρακολουθούν θέατρο στον πανεπιστημιακό χώρο με τις ομάδες των κρατουμένων γυναικών. Μία φορά τον χρόνο αυτές οι ομάδες, οι οποίες δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, έρχονται σε επαφή και κάνουν μία κοινή παράσταση. Είναι είναι πολύ ενδιαφέρον πώς οι κρατούμενες γίνονται αποδεκτές από φοιτητές και φοιτήτριες, πώς το θεατρικό γίνεται σε πανεπιστημιακό χώρο και προβάλλεται όλη αυτή η προβληματική, που γίνεται αντικείμενο συζήτησης και διαλόγου. Και στο διεθνές φεστιβάλ που διοργανώνεται κάθε χρόνο στη Φεράρα έρχονται άνθρωποι από όλα τα μέρη της γης και συζητούν. Είναι αρκετά ενδιαφέρουσα αυτή η συνύπαρξη του ακαδημαϊκού χώρου και του χώρου των φυλακών, των δύο αυτών ομάδων, η έκθεση προς τα έξω των κρατουμένων, αλλά και σημαντική η ανατροφοδότηση που παίρνουν από όλη αυτή την αποδοχή και την επιδοκιμασία του κοινού.

H κοινωφελής εργασία των νέων έχει και εκπαιδευτικό χαρακτήρα

Είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό μέτρο, γιατί φέρνει κοντά την κοινότητα με τον λεγόμενο «Κοινωφελίτη» και αυτό έχει έτσι μια διπλή υπόσταση. Κι εκείνος αισθάνεται ότι προσφέρει στην κοινότητα και από την άλλη μεριά και η κοινότητα δέχεται τον Κοινωφελίτη, που έχει προβλήματα με το νόμο. Αυτή την περίοδο στην Επάνοδο έχουμε νέους που κάνουν την κοινωφελή τους εργασία εδώ και η οποία εργασία έχει έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Φροντίζουμε αυτοί οι νέοι να παρακολουθούν ορισμένα από τα εργαστήριά μας, ανάλογα με τις ανάγκες τους, ώστε έτσι να λάβουν και κάποιο εφόδιο στη ζωή τους. Και παράλληλα λαμβάνουν ψυχοκοινωνική υποστήριξη για μπορέσουν να επεξεργαστούν ορισμένα ζητήματα στον εσωτερικό τους κόσμο. Τελευταία παρείχαμε και υποστήριξη της οικογένειας των νέων μετά από συνεργασία με τους επιμελητές ανηλίκων, με τα δικαστήρια της Αθήνας και του Πειραιά, έχουμε μια τέτοια συνεργασία και μπορούμε έτσι να υποστηρίξουμε και τις οικογένειες των νέων που κάνουν κοινωφελή εργασία στην Επάνοδο.

Στον ιδιωτικό τομέα οι γυναίκες δεν υπολογίζονται ισότιμα

Πιστεύω ότι είναι καλύτερα τα πράγματα, απλά νομίζω ότι ακόμα οι γυναίκες δεν έχουν κατακτήσει αυτό που λέμε τη «γυάλινη κορυφή», δηλαδή την ισότητα σε αυτόν τον τομέα. Δηλαδή, ακόμη πιο πολύ μπορούμε να δούμε ανισότητες στις γυναίκες, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τον τομέα της «γυάλινης κορυφής». Σε επίπεδο διευθυντικών στελεχών, διαπιστώνουμε ότι δεν εκπροσωπούνται επαρκώς οι γυναίκες, αν και εκεί μπορούμε να υιοθετήσουμε μια όχι τόσο ισοπεδωτική προσέγγιση, γιατί στο δημόσιο τομέα, για παράδειγμα οι περισσότερες δικαστίνες είναι γυναίκες, ενώ αντίθετα οι άντρες δεν είναι τόσοι πολλοί δικαστές. Αλλά νομίζω ότι στον ιδιωτικό τομέα οι γυναίκες αποκλείονται λόγω της μητρότητας και των άλλων επιλογών ζωής που πρέπει να κάνουν. Σε αυτό τον τομέα θα έβλεπα την ανισότητα, όπως επίσης ανισότητα θα έβλεπα και σε γυναίκες που είναι πολλαπλά αποκλεισμένες: για παράδειγμα, οι αποφυλακισμένες μπορεί να βιώνουν μια ανισότητα, όχι μόνο λόγω του στίγματος, της ποινικής καταδίκης και του εγκλεισμού, αλλά και λόγω του φύλου τους. Ή οι γυναίκες πρόσφυγες οι οποίες φέρουν και μια άλλη πολιτισμική κουλτούρα. Οπότε, εκεί θα έβλεπα περισσότερο την ανισότητα των δυο φύλων.

Αυτές οι ανισότητες μπορούν να αντιμετωπιστούν κυρίως μέσα από την εκπαίδευση. Το Κέντρο Ερευνών σε Θέματα Ισότητας, όπου είχα δουλέψει για αρκετά χρόνια, έκανε μια πολύ σημαντική εκπαιδευτική παρέμβαση και μέσα από την υλοποίηση κρατικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων, την έκδοση οδηγών κλπ, αλλά κυρίως με την ενημέρωση του κοινού. Νομίζω, δηλαδή, ότι η ενημέρωση του κοινού είναι πάρα πολύ σημαντική σε όλη αυτή τη διαδικασία. Θυμάμαι όταν ξεκίνησα να δουλεύω στο ΚΕΘΙ, τότε υλοποιούσε ένα πρόγραμμα «Δάφνη» που είχε να κάνει με την ενδοοικογενειακή βία. Τότε, λοιπόν, στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, διένειμαν μαζί με όλους του λογαριασμούς της ΔΕΗ και ένα φυλλάδιο που έλεγε «Σπάσε τη Σιωπή», και στα αγγλικά και στα ελληνικά  και θυμάμαι τότε πόσο αυξήθηκε ο πληθυσμός που ερχόταν στο ΚΕΘΙ εξαιτίας αυτού του φυλλαδίου. Δηλαδή, η ενημέρωση του κοινού είναι εξαιρετικά σημαντική για την επίλυση αυτών των προβλημάτων.

Στο Συμβουλευτικό Κέντρο υπάρχει και το απόρρητο πάντα…

Βεβαίως! Δεσμεύονται από το απόρρητο. Τα συμβουλευτικά κέντρα πολλές φορές έχουν γίνει και στόχος των δραστών. Πολύ συχνά οι δράστες καιροφυλαχτούν και τα θύματα και τους επαγγελματίες προκειμένου έτσι να τους στοχοποιήσουν. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει πουθενά στην είσοδο της πολυκατοικίας ή στον όροφο σχετική επιγραφή ότι πρόκειται για συμβουλευτικό κέντρο, προκειμένου να μην στοχοποιούνται. Λειτουργούν, βέβαια, και μάλιστα έχουν αναπτυχθεί και στην περιφέρεια, παρέχουν και ξενώνα φιλοξενίας και απευθύνονται σε θύματα που έχουν προβλήματα στέγασης και έτσι κάνουν μια πάρα πολύ σημαντική δουλειά. Αλλά είναι μόνο για τις γυναίκες που είναι θύματα βίας. Από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων έχει παρατηρηθεί ότι και οι άνδρες είναι θύματα βίας, απλά πολύ λιγότερο απ’ ότι είναι οι γυναίκες. Δηλαδή, υπάρχει ένα αίτημα και από την πλευρά των ανδρών- θυμάτων βίας να δημιουργηθούν δομές και γι’ αυτούς.

Λαμβάνοντας τώρα υπόψη, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και η Ευρώπη, πώς πιστεύετε ότι έχουν συμβάλει αυτές οι δυσκολίες στην αύξηση της εγκληματικότητας; Κι αν έχουν συμβάλει.

Νομίζω ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε μεγάλο πρόβλημα εγκληματικότητας ποσοτικό, πλην όμως ποιοτικά έχουμε διάφορες αλλαγές της εγκληματικότητας. Βεβαίως τώρα το ενδιαφέρον στρέφεται στο καινούριο φαινόμενο του ριζοσπαστισμού. Πολλά πράγματα ακούγονται και πολλά πράγματα θα γίνουν, κυρίως για την αποριζοσπαστικοποίηση και την καταπολέμηση των σύγχρονων μορφών βίας που απασχολούν την Ευρώπη και ενδεχομένως, να απασχολήσουν και την Ελλάδα. Οπότε, νομίζω ότι αυτός είναι ένας ενδιαφέρων τομέας, ενδεχομένως τώρα και με τις νέες σχέσεις. όπως διαμορφώνονται και στην εσωτερική πολιτική της Ελλάδας, δεδομένου ότι φαίνεται ότι η Μεσόγειος βρίσκεται σε μια μεγάλη αναταραχή. Οπότε, θα πρέπει και η εξωτερική πολιτική να απασχολήσει πάρα πολύ τις πολιτικές που θα χαραχθούν, στον τομέα των προσφύγων και του ασύλου. Και ενδεχομένως αυτό να απασχολήσει και τα δικά μας ζητήματα.

Το μέλλον της Εγκληματολογίας στην Ελλάδα της κρίσης

Βλέπω ότι υπάρχει μια συρρίκνωση των εγκληματολογικών σπουδών. Από το παρελθόν μπορούμε να δούμε ότι τα μαθήματα Εγκληματολογίας ήταν κυρίως μαθήματα επιλογής και τελικά, εμείς οι εγκληματολόγοι δεν καταφέραμε να πείσουμε για την αναγκαιότητα αυτών των μαθημάτων. Θα ήθελα να δω στον κεντρικό σχεδιασμό προγραμμάτων σπουδών τα μαθήματα της Εγκληματολογίας να έχουν έναν άλλο χώρο. Πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουν τα προγράμματα σπουδών πολλών πανεπιστημιακών σχολών κι εκεί να ενταχθούν και άλλα μαθήματα από το δικό μας χώρο, οπότε αυτό θα έδινε μια διαφορετική κατεύθυνση στην Εγκληματολογία. Βεβαίως, καλό θα ήταν να υπήρχε μια αμιγής σχολή Εγκληματολογίας, κάτι που σχεδιάστηκε πολλές φορές, αλλά τελικά δεν προέκυψε μέχρι τώρα. Μακάρι να προκύψει στο μέλλον.

Δράσεις και τις προοπτικές του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕ.Μ.Ε.)

Πιστεύω ότι η ίδρυση του ΚΕ.Μ.Ε. είναι μια πολύ θετική εξέλιξη στο χώρο, γιατί βλέπω και νέους ανθρώπους που ασχολούνται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και πιστεύω ότι θα δώσει μια άλλη προοπτική, γιατί πραγματικά η Εγκληματολογία χρειάζεται να εμπλουτίζεται με ιδέες. Θεωρώ ότι είναι μια πάρα πολύ θετική εξέλιξη και γνωρίζω προσωπικά τα περισσότερα ιδρυτικά μέλη, οπότε εύχομαι καλή επιτυχία και πραγματικά εύχομαι οι προσδοκίες σας να γίνουν πολύ γρήγορα πραγματικότητα.

 

*Η Αμαλία Παπαγεωργίου είναι Ψυχολόγος και η Βασιλίνα Σάρδη είναι Κοινωνιολόγος.