Η Εγκληματολογία σε πρώτο πλάνο

Αγαπητοί αναγνώστες,

καλώς (για τους εγκληματολόγους) ή κακώς (για την κοινωνία) η Εγκληματολογία θα βρίσκεται πάντα στη μόδα. Οι κοινωνικές αναταραχές οδηγούν στις περισσότερες των περιπτώσεων στο έγκλημα, ως την κορωνίδα της εκτόνωσης των θυτών. Μέσα από τη διακλαδικότητα του επιστημονικού αντικειμένου της Εγκληματολογίας μπαίνουν σε ένα ντόμινο αλληλεπίδρασης επιστήμες όπως η νομική, η κοινωνιολογία, η ανθρωπολογία, η ψυχολογία ακόμη και η ιστορία. Αυτό αποτελεί και το μαγικό μυστικό της Εγκληματολογίας και τον λόγο που αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το editorial.

Προς επίρρωση των παραπάνω έχουμε την τιμή σε αυτό το τεύχος, μαζί με τον έτερο συντονιστή έκδοσης, Βαγγέλη Γεωργίου, να φιλοξενούμε κείμενα εξαιρετικού ενδιαφέροντος, όπως είναι η συνέντευξη του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας Gorazd Mesko, ο διαδικτυακός σεξουαλικός εκβιασμός των ανηλίκων, η παιδεραστία, οι προβληματισμοί περί ευγονικής εγκληματολογίας, η επιρροή της μουσικής και των παραμυθιών στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, ο κυβερνοεκβιασμός αλλά και το πόση εγκληματολογική αλήθεια κρύβει η σειρά Mindhunter. Αυτά είναι μόνο μερικά άρθρα από το περιεχόμενο αυτού του διπλού σε περιεχόμενο τεύχους μας σε σχέση με τα προηγούμενα. Τα υπόλοιπα κείμενα σας αφήνω να τα ανακαλύψετε και να τα απολαύσετε μόνοι σας.

Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας αναγεννησιακής εποχής, μιας εποχής που περιμένουμε πότε θα σταματήσει να βουλιάζει η κοινωνία στον βούρκο ώστε να πατήσει τα πόδια της πλέον σε στέρεο έδαφος, ύστερα από μία λαίλαπα συνεχούς κοινωνικοηθικής κρίσης. Καθημερινά ξεσπούν νέα οικονομικά σκάνδαλα, έρχονται στο προσκήνιο ειδεχθή εγκλήματα ενδοικογενειακής βίας, βγαίνουν στο φως παράνομες κρυφές συμφωνίες, μαθαίνονται αυτοκτονίες απεγνωσμένων ανθρώπων στο μετρό.

Και σ' αυτό το σημείο έρχεται να δώσει το ακανθώδες "παρών" η Εγκληματολογία, η οποία συνοψίζεται στην προληπτική της λειτουργία: Πολλές φορές κάνουμε λόγο για Εγκληματολογία, έχοντας στο νου μόνο την εκ των υστέρων ανάλυση των κινήτρων του θύτη/δράστη, τον σωφρονισμό του, τους λόγους που τον ώθησαν στην αποκλίνουσα συμπεριφορά ή το έγκλημα κ.ο.κ. (κατασταλτική δράση) Όμως ταυτόχρονα δημιουργείται ως σκιώδης πορεία η παραδειγματική - προληπτική λειτουργία της Εγκληματολογίας, η οποία μπορεί να προλάβει εγκληματογόνες και εγκληματικές συμπεριφορές στα σπάργανά τους, αρκεί να βρει στηρίγματα στην αλλά και στήριξη από την πολιτεία, η οποία με μόνο της όπλο την πραγματική βούληση (ίδρυση και σοβαρή χρηματοδότηση κέντρων επιμόρφωσης, διεξαγωγή σεμιναρίων σε αστυνομικά όργανα, προγραμματισμός εκπαιδευτικών συνεδρίων, κατάλληλη επιμόρφωση λειτουργών κλπ.) μπορεί να κάνει μια σταλιά - όχι παραπάνω - τον κόσμο καλύτερο.

Η Εγκληματολογία δεν ανήκει σε κανέναν αλλά παράλληλα ανήκει και σε όλους. Δεν αξίζει, λοιπόν, τον κόπο να νοιαστούμε για μια τόσο... ανιδιοτελή επιστήμη;

Το παρόν τεύχος αφιερώνεται στον ακαταλόγιστο "εγκληματία" της Τέχνης, με συντροφιά του όλους τους λόγους άρσης του αδίκου, Τζίμη Πανούση.

Καλή σας ανάγνωση!

Κώστας Λεϊμονής, συντονιστής έκδοσης.